شوشتر برخوردار از خصوصیاتی کم نظیر و حتی بی‌نظیر در کشور است ؛از ۱۳ اثر تاریخی ثبت جهانی و گذر رودخانه کارون در مرکز شهر، تا وجود بزرگترین تولید کننده شکر( کشت و صنعت کارون) و برترین شهرک مسکونی جهان (شوشترنو) و موارد دیگر.
اما در برخی کاستی‌ها و مشکلات نیز در کشور بی‌نظیر است؛ یکی از آن موارد، وجود دو روستا در دل شهر می باشد ؛کوی مهدی و دره نوح .دو منطقه مسکونی و کشاورزی که به هنگام حرکت قطار توسعه شهری و جغرافیایی شهر شوشتر به شمال غرب در دهه شصت ، از آن جا ماندند و یا بهتر است بگوییم فراموش شدند . دو روستایی که هم اکنون در شرایط بدی از نظر عمرانی و خدماتی به سر می‌برند . باوجود این که این دو در شهر شوشتر واقع شده اند اما توجه خاصی از سوی مدیران شهری نمی بینند .
حال این گزارش در رابطه با کوی مهدی است که ضمن انتشار تصاویری از درون این محله، با برخی ساکنین گفتگو کرده و به بیان مشکلات آنها پرداخته است.
جمشید اسیوند از ساکنین کوی مهدی که سابقه اشتغال در استانداری خوزستان ، شهرداری های اهواز و شوشتر و شهرک های صنعتی استان را در کارنامه خود دارد، هم اکنون مسئول خانه هلال مناطق کم برخوردار کوی مهدی و دره نوح می‌باشد و به صورت جهادی و داوطلبانه پیگیر مشکلات و مسائل مختلف این منطقه می باشد . وی در رابطه با محله کوی مهدی ،نیازهای ساکنین و انتظاراتشان و اقداماتی که تاکنون صورت گرفته است به خبرنگار ما می‌گوید:
از سال گذشته که موضوع بازآفرینی شهری و توانمندسازی محلات کم برخوردار با پیگیری‌های دهدشتی فرماندار سابق و پارسازاده معاونت عمرانی و برنامه‌ریزی فرمانداری در دستور کار قرار گرفت، پس از سال‌ها و برای اولین بار جلسه‌ای در مسجد کوی مهدی برگزار شد و مسئولین مختلف با دستور فرماندار سابق به این جا آمدند و مصوباتی در پایان صورت گرفت.
اسیوند درباره میزان اجرای این مصوبات گفت : از جمله اقدامات خوبی که تاکنون صورت گرفته می‌توان به اعزام کاروان سلامت شامل پزشک عمومی، ماما ،تغذیه، بینایی سنجی و بهداشت روان توسط دانشکده علوم پزشکی شوشتر و توزیع بسته‌های معیشتی به خانواده‌های نیازمند توسط هلال احمر و تحت پوشش قرار دادن برخی دیگر از خانواده‌های نیازمند توسط بهزیستی اشاره کرد .
وی افزود:همچنین برگزاری کلاس‌های آموزشی رایگان خیاطی و عکاسی توسط مرکز آموزش فنی و حرفه‌ای ،تحت پوشش قرار دادن تعدادی از خانواده‌هایی که دارای بیماران صعب العلاج بودند توسط بیمه سلامت، تجهیز دو خیابان به تیرهای چراغ برق و روشنایی آنها توسط اداره برق اشاره کرد.
این شهروند پرتلاش و دلسوز در ادامه بیان داشت : پروژه‌های کالبدی ، عمرانی و تفریحی از جمله جوی و جدول، آسفالت معابر ،دفع آب‌های سطحی، دفع پسماند، پاکسازی ساحل، احاث مسیر ایمن عبور برای دانش آموزان و ساکنین محله و فضای تفریحی مناسب برای خانواده‌ها وظایفی است که بر عهده شهرداری شوشتر گذاشته شده اما تاکنون به آن عمل نشده است.
وی ادامه داد : همچنین دبستان رشدیه مهدی با بیش از ۵۳ سال قدمت ،به دلیل فرسوده بودن و نداشتن تجهیزات آموزشی، در وضعیت بدی قرار دارد و اداره آموزش و پرورش موظف شده بود نسبت به رفع مشکلات آن اقدام کنداما تاکنون کاری صورت نگرفته است. لازم به ذکر است این مدرسه از متراژ بالایی برخوردار بوده و بدون اینکه نیاز باشد کلاس‌های موجود تخریب شوند و مشکلی برای درس خواندن دانش‌آموزان مدرسه به وجود بیاید، می‌توان عملیات ساخت و ساز کلاس‌های جدید را آغاز کرد.این مدرسه نیازمند اقلام ضروری همچون یخچال، آبسردکن، دوربین مداربسته، آب تصفیه کن ،تعمیر کولر گازی موجود، بهسازی دیوار مدرسه و سیستم ایمنی می‌باشد.
اسیوند افزود : یکی دیگر از مشکلات بزرگ این روستای در دل شهر، نداشتن انشعاب گاز است، در حالی که درخواست کنندگان زیادی وجود دارد و اداره گاز موظف شده بود این موضوع را عملیاتی کند، تاکنون ترتیب اثری نداده است. همچنین در کوی مهدی نیازمند احداث شبکه فاضلاب خانگی و دفع فاضلاب نیز می‌باشیم.
اسیوند در ادامه بیان داشت :در حالی که مطابق با مصوبات، افراد نیازمندی به کمیته امداد امام خمینی معرفی شده بودند تا تحت پوشش قرار بگیرند ،متاسفانه کمیته امداد همکاری نکرده و هیچ کدام از داوطلبان رسیدگی و پذیرش نشده‌اند.
وی اظهار داشت: طبق مصوبات قرار شد کوی مهدی به محدوده شهری اضافه شده و این منطقه کددار شود، اما متاسفانه اداره راه و شهرسازی تاکنون هیچ اقدامی صورت نداده و در راستای صدور اسناد مالکیت نیز همکاری و اقدامی نداشته است.اعضای شورای شهر نیز تاکنون در این منطقه حضور نداشته و بازدیدی به عمل نیاورده‌اند.(البته در سال گذشته چندکوچه توسط شهرداری شوشتر آسفالت شد که این رسانه آن را منتشر نمود).
اسیوند می گوید: در حالی که دو تیم محلی فوتبال در کوی مهدی تشکیل شده ،شورای ورزش و جوانان هیچ گونه توجه و عنایتی به جوانان ورزشکار این محله از خود نشان نداده است .این محله نیازمند برگزاری کلاس‌های تابستانی مطابق با مصوبات توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌باشد که با نزدیک شدن به پایان تابستان تاکنون این برنامه‌ها اجرا نشده است .همچنین با توجه تشکیل هییت امنای مسجد حضرت مهدی (عج) در کوی مهدی و پیگیری و درخواست بودجه برای تجهیز مسجد ، اداره اوقاف و امور خیریه هیچگونه توجه و رسیدگی نداشته است.
از مسئولین حوزه‌های مختلف انتظار می‌رود مشکلات مهم این محله را دریابند
اسیوند درباره درخواست ها و انتظارات مردم این محله می گوید : ما می خواهیم مصوبات گذشته عملی شود. به عنوان مثال از اداره راه و شهرسازی می‌خواهیم نسبت به صدور سند مالکیت برای اشخاص حقیقی پس از ۴۰ سال بلاتکلیفی همکاری و مساعدت کند .کوی مهدی باید کددار شود و به عنوان یک محله در دل شهر معرفی گردد نه یک روستای بدون هویت.همچنین از شهرداری شوشتر انتظار می‌رود نسبت به خدمات دهی به شهروندان و ساکنین کوی مهدی اهتمام ویژه‌ای داشته باشد.خدماتی همچون روکش و آسفالت نمودن خیابان‌ها، نظافت روزانه محله، احداث پارک و فضای سبز تفریحی مناسب برای ساکنین ،احداث پل هوایی برای عبور دانش آموزان کوی مهدی که در مدارس محلات فرهنگشهر و عمار تحصیل می‌کنند و ساکنین محله که می خواهند از اتوبان آیت الله جزایری عبور کنند ، همچنین پیاده رو سازی از کنار اتوبان تا میدان ۹ دی بلوار عمار .
همچنین در حوزه آب و فاضلاب نیز این محله نیازمند شبکه دفه آب های سطحی ، سیستم دفع فاضلاب و احداث شبکه فاضلاب خانگی می‌باشد(ناصر مدیر امور آبفا شوشتر در این رابطه به خبرنگار ما گفت : طرح اجرای فاضلاب کوی مهدی در دستور کار قرار دارد و به استان ارسال شده است) و در حوزه آموزش و پرورش نیز انتظار نوسازی و به روز رسانی سیستم آموزشی مدرسه رشدیه کوهی مهدی را داریم.
برای اینکه مسجد این محله میزبان نمازگزاران باشد از اداره اوقاف و امور خیریه انتظار می‌رود بودجه لازم و همکاری مستمر جهت احیای مسجد کوی مهدی را در برنامه های خود مصوب کند.
حاج کلی باقری از ریش سفیدان کوی مهدی است که در همین روستامتولد شده است نیز موارد جالبی را بیان کرده است
آبادی ما حدود ۲۰۰ تا ۱۸۰سال عمر دارد . از پدربزرگم کا مهدی تا قبل از او پدرش کا رضا و پدربزرگش صفدرقلی . اسم روستا نیز به اسم جد پدری ام مهدی نامگذاری شده است .در زمان تقسیم اراضی قبل از انقلاب به ۲۱ نفر از اهالی این روستا سند داده شد. از دره جنب محل فعلی استادیوم تا ورودی شهر شوشتر از سمت دزفول که با عنوان زمین های پلاک ۱۲ معرفی می شوند.من حدود ۵۸ سال سن دارم از همان زمانی که به یاد دارم و از مطالبی که پدر و پدربزرگم به من گفته اند، خاندانم در این روستا و زمین هایش به کشاورزی و دامداری مشغول بوده اند .وضعیت به همین صورت ادامه پیدا کرد تا زمان احداث شرکت کارون که یک طرح ملی آمد و قرار شد مثل روستاهای بخش دیمچه ، برای روستای شاه نجف و روستای مهدی هم کارهایی انجام شود.
بخشی از زمین‌ها را بردند، قرار بود پول بدهند، قرار بود ۵۰ هکتار زمین در چم مندلی بک تسطیح کنند (در محل تیپ فعلی ارتش)، اسناد و کاغذها و امضا وزرای وقت نیز موجود است.خب قرار شد این زمین‌ها را برای کشت و صنعت کارون ببرند و مازاد این زمین‌ها که حدود ۲۰۰ هکتار اضافه نیز بود قرار شد به آن ۲۱ نفر کشاورز بدهند تا کشاورزی شان را ادامه بدهند. زمین‌های کشاورزی که در مقابل روستا بود را بردند یعنی از محل استادیوم به سمت میدان امام حسین (ع) ؛ اما زمینی که روستاییان در آن ساکن بودند و محل زندگیشان بود را کاری نداشتند (محل فعلی روستا).بعد از انقلاب و شروع جنگ، برنامه های مربوط به قراردادهایی که با ما بسته شد عملی نشد، اما تقریبا ۱۲۰۰ هکتار زمین از روستای مهدی گرفته شده است. یعنی تقریبا از کنار استادیوم شروع می شود تا محل طرح آبیاری فعلی .
متاسفانه مسئولین شهری هیچ خدماتی به این مردم و ساکنین روستا ندادند. تنها کاری که انجام شده است در چند سال اخیر زباله‌ها را شهرداری می‌برد، حتی آسفالتی هم که صورت گرفته با هزینه مردم بوده است.
تکلیفمان روشن نیست، نمی‌گذارند ساخت و ساز کنیم. سند به ما نمی‌دهند، (چند نفر البته سند گرفته اند)، تا می‌خواهیم آجری روی آجری بگذاریم اجراییات شهرداری یا اجراییات راه و شهرسازی مانعمان می‌شوند.بلاتکلیف مانده ایم. شهرداری می گوید به ما باید پول بدهید ،راه و شهرسازی هم می گوید همه این زمین ها مال ماست.پلاک ۱۲ به نام مسکن صادر شده است.
قبلاً هم که به دادگاه رفته‌ایم، دادگاه اعلام کرده است :«راه و شهرسازی سند دارد ».از قاضی پرسیدیم چه سالی سند صادر شد؟ گفت «سال ۶۶ .» گفتیم آقای قاضی سال ۶۶ ما جبهه بودیم، چه کسی استعلام کرد ؟چه کسی پیگیری کرد ؟ خب آن زمان روزنامه کردند این زمین‌ها را وقتی دیدند کسی مراجعه نکرد ،آن را موات اعلام کردند . خب جوان‌ها در جنگ بودند ،پیرمردها هم که سواد نداشتند و خبری از اوضاع و روزنامه و این مسائل نداشتند.نه روستاییم که شورا و دهیار داشته باشیم که پیگیری کند مشکلات مان را و نه جزئی از شهر هستیم . بلاتکلیف مانده ایم.
این بود سخنان اهالی روستای مهدی یا همان کوی مهدی شوشتر . این رسانه آمادگی دارد تا با کلیه مسئولین شهرستانی و استانی در این باره صحبت کرده و برنامه های دستگاه ها و نهادهای مختلف برای رسیدگی به این منطقه و دیگر مناطق را منتشر نماید.
